Klassieke muziek is een groot gebied met uitlopers die reiken tot in een ver verleden en tot aan het heden. In Nederland hebben drie muzikanten met een pseudo-klassieke achtergrond elkaar ontmoet voor de cd Futeristische Historie (de foute spelling is hier bedoeld). Die drie muzikanten zijn David Kweksilber op (bas)klarinet, Winnyfred Beldman op cello en Guus Janssen op orgel. De muziek die zij gedrieën op deze plaat produceren neemt de klassieke muziek op de hak, maar eert die tegelijkertijd.
Van Janssen (in het verleden leider van jazztrio en jazzseptet en componist van de operas Noach en Hiero) wist ik dat hij een voorkeur had voor muzikale gekte. Kweksilber kende ik als een avontuurlijke en begaafde (bas)klarinettist, Beldman is voor mij een relatieve ontdekking. Op Futeristische Historie speelt het trio vooral stukken van Janssen, en Kweksilber, aangevuld met Ellingtons Solitude, een stuk van Beldman/Kweksilber en het titelnummer dat een gezamenlijk product (improvisatie?) is.
Bevallen de instrumenten je, en hou je van een lichte muzikale gekte, dan is Futeristische Historie beslist iets om nader te verkennen.