Intergalactisch, ik hou van het woord. Ik laat het op mijn tong smelten. Het is een perfect medicijn tegen lome zondagmiddagen, net als de drie mixcompilaties die een man met verstand me toeschoof. Zeven jaar terug bracht Deetron met In The Mix een intergalactische (weer dat woord) verzamelaar uit op Music Man. Deetron bewees over een uitstekende muzikale smaak te beschikken en breit met zijn mixplaat voor de Brusselse Fuseclub een officieus vervolg aan In The Mix. Voor diehard technofreaks zal de selectie die Deetron hier in elkaar paste, ondanks de aanwezigheid van goed volk als Fingers Inc, Marcell Dettmann en Radio Slave misschien net iets te divers en vaak te weinig uptempo zijn (ondanks de stevige uitsmijter ‘Monday’ van Future. Maar laat net dit de kracht van de plaat zijn. Deetron gaat erg breed in zijn selectie. Naast enkele house en technonummers is er ook ruimte voor broken beats (onder meer Iron Curtis en de dubsteprevelatie Shackleton kregen een prominente plaats). Toch is het net die brede invulling die ervoor zorgt dat Fuse Presents Deetron een langer leven beschoren is dan de gemiddelde mixplaat die vaak niets meer is dan een aaneenschakeling van de hits van het moment. Ook Stefan Goldmann levert met The Empty Foxtale een boeiende mixplaat af. Zijn set werd vorige zomer live opgenomen in de Berlijnse Resonanceclub. Goldmann die vorig jaar nog wereldfaam verwierf met The Transitory State (zie ook Gonzo#89), munt vooral uit door zijn techniek. In de hoesnotas vermeldt hij nadrukkelijk dat hij op twee nummers na, enkel vinylplaten gebruikte. Waar Deetron vaak flirt met house en tribal, kan men de epische selectie van Goldmann onder de noemer trance catalogeren. Larger then life, het is het credo van veel minimaldeejays. Minder evenwichtig is de selectie van John Tejada. Tekenend is dat we al een goed in de helft zijn als Fahrenheit 303 van Orbital (achttien jaar oud en niet stuk te krijgen) het eerste echte hoogtepunt is. Niet dat de voormalige hiphopdeejay geen degelijke selectie maakte, Candy van Spooky en een groot aantal eigen producties – Forbidden Planet en Torque- zijn degelijke tracks, maar het geheel krijgt nooit echt vaart en mist wat kracht. John Tejada bewijst vooral dat een topproducer niet per definitie een goede deejay is. Maar dat laatste wist u al.