Het uit de buitenwijken van Parijs afkomstige trio Jean Jean opent de opvolger van het debuut ‘Symmetry’ uit 2013 met het aanstekelijke ‘Konichiwa’, een nummer dat inzet als een vintage versie van La Jungle. Dezelfde gedrevenheid, dezelfde voorliefde voor beats in een bedje van wilde drums en instrumentaal. De band slaagt er meteen in om ons geboeid te doen luisteren naar hun net iets meer dan een half uur durende collectie nieuwe nummers die ze opnamen in een studio (Froidepierre) in de Alpen. Van een doorslagje, beide bands zitten ook nog eens op hetzelfde label, is absoluut geen sprake. De plaat straalt gewoon een beetje dezelfde sfeer uit, dezelfde liefde voor analoge synthesizergeluiden die in een gevarieerd en dansbaar geheel worden gegoten. Snufjes postrock sluipen in de nummers, wat hen nog net dat tikje opzwepender maakt. De ietwat neerslachtige toon die hier en daar de kop opsteekt, weet de band goed op te vangen middels net zo dreigende en hypnotiserende beats. Het meer ingetogen ‘Limerence’ is daar een mooi voorbeeld van. De plaat duurt net niet te lang, de trukendoos was net leeg. Ideaal.