Playdoh is een Parijse bende van zeven muzikanten die opnemen in hun eigen Mobilhome studio. Maar afgaande op hun muziek en houding had men beter slaapkamer of livingroom kunnen gebruiken in de biografie. De bricolages van akoestische gitaarspinsels, drums, samples, voorzichtige elektronica en vocalen die fungeren als geluidsbehang katapulteren je zo een decennia terug. Toen werd het verdeeld via groezelig verpakte cassettes en heette het lo-fi. Anno 2004 is de elektronica nadrukkelijker aanwezig en de terminologie geëvolueerd tot indietronic. Bij vlotte weghappers zoals True, Silent en het zeer sterke I run I swim is het meer indie en komt men in de buurt van The Notwist. Maar er is ook tronic, de verknipte bastaard pop in Helikopter en nummers als Hotel Roma, Mouvement [ ] en Kastrupe Airport benadrukken de eigenzinnige kant van de groep. Hier neemt de elektronica een prominentere plaats in en gaat men passages die draaien om het geluid trachten te integreren in echte songs. De muziek die men zo maakt heeft iets ontwapenends, iets ongekunsteld dat steeds weer aan Pavement doet denken. Playdoh levert een sterke cd af die laveert tussen lo-fi, indie, indietronic en soundscapes zonder een uitgesproken voorkeur voor één van de aangehaalde genres.