Zoals de titel doet vermoeden is Four Wanderings in Tropical Lands gebaseerd op field recordings. De titels van de vijf (!) tracks geven de plaats van de opnamen aan: Cahuita, Costa Rica, Repulse Bay, Hong Kong en Kuala Lumpur, Malaysia, bijvoorbeeld. Toch slaat bij beluistering een lichte twijfel toe: is alles wat we horen echt? Voor een deel klinken de geluiden zonder twijfel als ongemanipuleerde opnamen; voor een ander zouden ze ook speciaal gemaakt, geënsceneerd kunnen zijn. De exotisch klinkende vogels, het hondengeblaf in de verte, het kabbelende water, daarvoor heeft Mieville waarschijnlijk gewoon een microfoon neergezet. Bij stemgeluiden en geruis rijst misschien het beeld van een evenement in de stromende regen. Verder horen we een overkomend vliegtuigje, autos, een brommertje, een islamitische oproep tot gebed. Maar de schrapende metaalklanken in Escasu, San José, Costa Rica en Cahuita, Costa Rica, vooral wanneer die gecombineerd worden met geluiden als een stuiterend metalen tikken, een raspen en schuren, zijn dat gevonden geluiden? Klinken sommige moeilijk te duiden klanken niet te bewust geplaatst en wordt het geluid van rennende voetstappen vervormd? Feitelijk doet het antwoord er niet toe. Mieville registreert het geluid van alledag en monteert dat tot composities waarmee een situatie of een verhaal vorm krijgt. Daarbinnen is er een spanningsveld, niet alleen tussen pure field recordings en ingrepen, maar ook tussen rust en onrust, natuur en auditieve sporen van menselijke aanwezigheid. En die mensen grijpen in en vervormen ook vaak de bestaande natuur, immers. Mieville presenteert fascinerende, meeslepende klankwandelingen door een omgeving die je zelf mag visualiseren.