Een sprankelende symfonie van microscopische geluiden zalven de oren binnen bij het aanzetten van het tweede album van Ateleia. Een haast religieuze echoënde geluidscombinatie opent Formal Sleep. Welkom in de wereld van James Elliott. Maar er is meer dan zen alleen. Afwisselend speelt Elliott met dromerige soundscapes gedreven door tikkende lo-fi ritmes, voorzichtig pulserende tikbassen onder de wat meer ernstige drones en soms bijna Autechre-achtig ritmespel. Hoewel er soms melancholische en beschaduwde zijpaadjes worden genomen, overheerst de met licht overgoten sereniteit met een spirituele feelgood. De sfeer had nooit zo tot zijn recht kunnen komen als de productie niet zo goed was geweest als die nu is. Alle neopsychedelische, fantasierijke geluiden kruipen in alle dimensies om je heen in een pure, volle sound. Pracht en praal zoals pracht en praal moet zijn