Kan je een remixalbum naar eer en geweten bespreken als je de originele nummers niet kent? De enige songs die we van het Belgische Yuko kennen, zijn namelijk die die we op MySpace kunnen vinden. Daaruit leiden we af dat frontman Kristof Deneijs melancholische (f)luisterliedjes schrijft. Het is het soort muziek dat in de Belgische podiumscene weelderig tiert, met groepen die bijna allemaal deel hebben uitgemaakt van het Belgische Rarefish-collectief, zo ook Yuko. Rarefish bestaat niet meer, maar heeft plaatsgemaakt voor het Debonair-collectief. Op dit remixalbum staan heel wat leden van dat collectief hun muzikale lotgenoot bij. Onder meer Wixel laat zijn talent voor gevoelige knisperend elektronica los op ‘I don’t Know What I Want, But I Do Know It Won’t Come From You’, en slaagt erin om meer leven in het nummer te blazen dan de poging die Emil De Waal en Spejderrobot ondernemen. Toch blijft de inbreng van de anderen volgens ons redelijk beperkt, als we dat al kunnen zeggen zonder de originele nummers te kennen. De meeste songs blijven in elk geval hun originele melancholische feel behouden, met uitzondering van ‘She Thought She Could Make It Come’ door Bambi Records, die met een duistere psychedelische song komen aanzetten. Ook Styrofoam durft zijn elektronische gehaktmolen iets meer te gebruiken en voorziet de fluistermuziek van Yuko van een stevige beat. Met succes trouwens. Andere namen zoals The Go Find, Superlijm en B. Fleischmann geven de luisteraar wat we van deze bands kunnen verwachten. Dit remixalbum zou niet misstaan op het Duitse label Morr Music, want de Belgische scene leeft volop. Naast een remixalbum is deze plaat dan ook een fijne staalkaart van wat er op dit moment in de Belgische indietronica-wereld allemaal gaande is.