Een berichtje op de achterkant van het album Fog Horns verduidelijkt veel: na een vlucht van 12 uur en aardig wat gebrek aan slaap landde Luca Forcucci in San Francisco, en een van de eerste dingen die hij daar opving was een prachtig geluid dat van ver weg leek te komen. Hij begreep er aanvankelijk weinig van en het was niet duidelijk of hij het nu echt hoorde of dat hij droomde, maar het werd hem al snel duidelijk wat er te beluisteren viel: het geluid van misthoorns. Terug in Berlijn ging Luca aan de slag met het originele, in de States opgenomen materiaal, wat resulteerde in een fascinerende soundscape in drie delen. Goo Le Gooster voegde nog wat geluiden toe en Michael Kott schoot te hulp op cello, maar dat was het dan ook. Geweldig materiaal voor de Zwitsers/Italiaanse componist en performer, die in diverse uitingen onderzoekt hoe geluid zich verhoudt tot de ruimte, en andersom. En een rijk luisteravontuur voor de toehoorder…