Reeds lang niet meer gezien: een rapalbum met tekstboekje. Het schept meteen hoge verwachtingen voor de lyrics. Abdominal kan ze niet meteen inlossen, hoewel zijn flow zelf prima in orde is. De opener biedt een statement tegen fastfood; de tweede track handelt over rap zelf. Met het derde nummer – waarin de beide heren vrij humorloos te koop lopen met hun succes bij de vrouwen – wordt alle hoop op literaire meesterwerkjes voorgoed de grond ingeboord. Let op, nog altijd liever positieve rap dan gezeur over gouden kettingen en schietijzers, maar het mocht toch een beetje fantasievoller. De ondersteunende beats op ‘Flowtation Device’ komen van vaste partner DJ Fase. In zijn platenbak steekt blijkbaar vooral veel midtempo soulwerk en jazzy breakbeats. Fase kan weliswaar elk nummer van een technisch steeds uitstekende groove voorzien in beste old school-traditie, doch laat wat te wensen over op het gebied van originele vondsten. Een gewoon, degelijk album zonder meer: is dat voldoende in tijden van overaanbod?
Zowat tegenovergesteld van karakter is ‘Official Space Tape’, een maagzweer-inducerende dubbelcd die een overzicht wil bieden van Kool Keiths werk. DJ Junkaz Lou was verantwoordelijk voor de selectie van de nummers: onuitgebracht materiaal staat er broederlijk naast bekende singles. Rode draad is het spacy karakter van de nummers – waarop de Moogs trouwens niet weg te branden zijn. Maar wat een saaie boel is dit overzicht geworden, jongens toch! Puberale teksten teksten over slipjesruiken, misdaad en God-weet-wat-nog-allemaal op een bedje van lawaaierige samples en zeurende synths. Onverteerbaar als een blok beton. Weg ermee!!