Mooie dronescapes die je als luisteraar laten raden of je naar het onderaardse geluid van een schuivende gletsjer luistert, of naar een dronende synthesizer. Bastonen schuiven langzaam over elkaar heen, terwijl in de verte regen lijkt te vallen. Een synthetische wind voert vlagen melodie aan, die soms klinkt als de echo van stem. Het gedempt stampen van een machine vaart als een onderzeeër onder het metaforische ijs door. Het middelste nummer, ingeklemd tussen twee lange stukken, klinkt aardser, als in een grot onder de toendra, waar smeltwater langs de wanden loopt. Maar op de uitgestrekte delen van de plaat is de vloed goeddeels bevroren. Het laatste stuk leunt minder op omgevingsgeluiden of de imitatie daarvan. Irmert voert in plaats daarvan zacht elektronisch gekraak op, elektrische brontonen en langzaam pulserende noten, alsof we aan boord van een traag ronddraaiende UFO over het uitgestrekte arctische landschap vliegen. Mooie onderkoelde ambient, voor fans van Thomas Köner en Eric Holm.