Sonoio is het project van Alessandro Cortini (ex-Nine Inch Nails). Hij bracht onder zijn eigen naam al pak albums uit, bij goed volk als Hospital en Important, waarbij de recentste een samenwerking was met Merzbow. We moeten daar eerlijk in zijn, die soloplaten die ook de burgerlijke stand aan hem zou toeschrijven, waren niet altijd spek naar onze bek. De instrumentale, dronerige elektronica, meestal gecomponeerd met de Buchla synthesier en die neigt naar ambient, kwam nergens boven het maaiveld uit. Al kon de laatste plaat ‘Avanti’ ons bij momenten wel overtuigen door de inbreng van field recordings –dikwijls van stemmen– wat de muziek een onderhuidse spanning en melancholie gaf. Als Sonoio is dit derde release. Al bij de eerste noten wordt duidelijk waarom Cortini hier voor een ander alter ego kiest. Sonoio beloopt immers het pad van de pure electropop, met een sterke vocale inbreng, mid-tempo beats en kraakheldere synths. Het klinkt vaak als een mix van Daan in zijn beginjaren met een portie Arsenal. ‘Thanks For Calling’ zou zo op een van die Daan-platen kunnen staan. ‘Pieces’ draagt dan weer wat Aphex Twin ten tijde van ‘Selected Ambient Works’ in zich; en ook Depeche Mode en de introverte kant –als die al bestaat– van Nine Inch Nails zijn referenties. Deze plaat is meteen ook de zwanenzang van Sonoio. Wat wij dan weer spijtig vinden want wij zijn ‘suckers’ voor dit soort complexe, emotionele electropop.