Justin Broadrick debuteerde als muzikant niet met Napalm Death. Nog voor hij op Scum mee grindcoregeschiedenis schreef, experimenteerde hij op zijn dertiende al met de primitieve instrumenten en dito opnameapparatuur van zijn stiefvader. Zwaar onder de indruk van onder meer Throbbing Gristle, Whitehouse en Maurizio Bianchi knutselde hij rudimentaire tapes in elkaar, noemde zichzelf vervolgens Final en stampte een eigen cassettelabel (Post Mortem Rekordings) uit de grond. In 1985 wordt hij als gitarist ingelijfd bij Napalm Death. Nog voor hij daar kort daarop opstapt en Godflesh opricht, is hij ook actief in Head Of David en het naar een Killing Joke song genoemde Fall Of Because. Al die tijd is hij echter blijven spelen met het idee om als en met Final te experimenteren met geluid. Gaandeweg wordt het Final instrumentarium uitgebreid met gitaar, tapes, synths en samplers. Halverwege de jaren 1980 wordt Final voorlopig on hold gezet. Pas in 1993 verschijnt One, het eerste reguliere wapenfeit van Final. In Europa op Semtex, in Amerika op Bill Laswells Subharmonic. Kort daarop volgt 2 waarop hoe langer hoe duidelijker wordt dat het industriële verleden steeds meer verweven wordt met uitgesproken atmosferische invloeden. (Dark) ambient is een bruikbare omschrijving; illbient een meer accurate. Onderlinge beïnvloeding is er ook met Techno Animal, Broadricks zoveelste (neven)project. Deze keer is Kevin Martin van God zijn partner in crime. In 2002 ontbindt hij Godflesh en gaat hij verder als Jesu, terwijl kort daarop ook Techno Animal aan de wilgen wordt gehangen. Tijd genoeg dus om Final voor een twee maal van onder het stof te halen. Het qua titel weinig geïnspireerde 3 bevat bijna 150 minuten mistroostige (gitaar)drones en desolate soundscapes, verspreid over een dubbelcd en geplukt uit de periode 2001-2005. Als co-auteur van een heleboel tracks wordt opnieuw Jesu bassist Diarmuid Dalton vermeld, maar in het verleden maakten ook onder meer Paul Neville (Cable Regime, Godflesh, Fall Of Because), GC Green (Godflesh, Vitriol) en Nicholas Bullen (Napalm Death, Scorn) op een bepaald moment deel uit van de line-up. Gezien de lengte en het ijle karakter van de composities is het niet eenvoudig om de 27 tracks te duiden, maar met Tribes Of Neurot en Growing als indicatoren wordt gegarandeerd niemand het spoor in Broadricks geluidslabyrint bijster.