‘Film’ is ontstaan vanuit de soundscapes die Stefan Németh jarenlang maakte voor experimentele filmmakers en installatiekunstenaars. De klanklandschappen die hij maakte, waren – zo realiseerde hij zich – ook het soort muziek dat hij als soloartiest zou willen uitbrengen. Het idee ontstond om het werk te hergebruiken voor een eigen album. Németh wilde echter niet de bestaande composities klakkeloos op cd gooien en besloot de diverse soundtracks te herstructureren en bewerken. Hij streefde naar muziekstukken met een eigen bestaansrecht, zonder dat zij hun filmische kwaliteiten zouden verliezen. In die opzet is Németh geslaagd, in meerdere opzichten. Soms heeft hij het oorspronkelijke materiaal flink aangepakt: ‘Field’ is bijvoorbeeld gebaseerd op een klankstuk voor een architectuurfilm, waaraan drums, gitaren, synthesizers en percussie zijn toegevoegd, met een heel nieuw resultaat. ‘Luukkaankangas’ en ‘Soprus’ daarentegen zijn nagenoeg eender als de versies voor de – overigens gelijknamige – films. De zes composities op ‘Film’ bestaan uit zowel elektronische klanken (van voornamelijk analoge synthesizers) als akoestische instrumenten, en combineren melodie en ritme met ambient en abstractie. Regelmatig bouwt Németh de stukken op door stap voor stap klanken toe te voegen tot er een dichtere textuur en/of structuur ontstaat. Zo begint ‘Via L4-Norte’ met het geluid van voorbijrazende auto’s, waar doorheen de percussie toeneemt en na verloop van tijd een minimaal melodietje ontstaat. Ondanks de vele klank(bronn)en blijft het totaalgeluid kaal. Het bijzonder mooie ‘Luukkaankangas’ doet denken aan Fennesz, met lange zwevende tonen en krakende geluiden, waarin steeds meer melodie en structuur ontstaat, om dan plots als Eno-achtige ambient verder te gaan. Als geheel blijft ‘Film’ sober, minimaal en heeft een enigszins duistere sfeer. In hun terughoudendheid zouden de composities nog steeds niet het beeld overheersen, maar ze zijn absoluut zelfstandig te beluisteren.