Fell

Fell is het nieuwe project van Josh Wambeke, die met zijn band Phineas Gage voor het laatst in 2000 van zich liet horen middels de plaat ‘Reconsidered’, eveneens op Camera Obscura. De licht psychedelische pop van het uit Denver, Colorado afkomstige duo heeft voor zijn huidige project Fell plaats moeten ruimen voor het zwarte gedachtegoed van de jaren 1980, toen bands als Joy Division en The Cure de scepter zwaaiden in het alternatieve rockwereldje. Fell mag dan wel een trio zijn, het moge duidelijk wezen dat niemand anders dan Josh zelf de drijvende kracht is achter de band, zowel qua teksten als muzikaal. Melancholie, gebroken harten, zwartkijkerij, spleen en meer van dat soort gezellige zaken vormen de leidraad. Wambeke zelf noemt vooral Joy Division als zijn grote voorbeeld, al vinden wij dat de man kon volstaan met de mindere goden van het Factory-label als The Names, Royal Family And The Poor, The Wake of Stockholm Monsters. Karnnos, het Portugese project van de ook als Wolfskin bekend staande Johan Aernus past perfect na de al licht depressies opwekkende sfeer van Fell. Zeer donkere, ritueel aandoende folk die geschikt is voor een nachtelijke wandeling doorheen een donker bos waar vergeten (graf-)monumenten de wandelaar de stuipen op het lijf jagen. Zelf exploreert Aernus het mysticisme van de oude Keltische roots van Portugal, Keltisch paganisme en heroïsche gevechtskunst in de Europese geschiedenis. Dat vertaalt hij in dromerige, tegelijk sfeervol verhalende als donkere ballades met hier en daar verwijzingen naar het rituele tribalisme van de vroege Test Dept., maar dat kan evengoed te maken hebben met de hier en daar opduikende doedelzakjes. De naam van de band is trouwens een verbastering van het Griekse Kernunnos, de god van de wildernis en het woud. De theorie achter de muziek mag dan ingewikkeld zijn, Aernus slaagt er in elk geval in de sfeer van de onbetreden natuur muzikaal over te brengen zonder dat de luisteraar op de hoogte dient te zijn van de achterliggende gedachte. En dat is maar goed ook, want het gezweef dat de man in interviews tentoon spreidt kan ons gestolen worden. We jagen het cd’tje bij een volgende boswandeling wel door de koptelefoon. Zonder gezweef.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!