Buikloop slaat opnieuw toe in Japan. Dit is alweer het vierde album van deze Jappen (waarvan er drie dit jaar verschenen!), in gedachten houdend dat hun vorige albums nog verschenen onder de ietwat misleidende naam Acid Mothers Temple & The Pink Ladies Blues. Niet te verwarren met die andere AMT (met psychedelische gitaarmeester Makoto Kawabata in de rangen). De plaat is een registratie van een opnamesessie die begin dit jaar in Tokyo doorging met Mani Neumeier achter het drumstel, een oudgediende krautrocker die in het verleden enkele legendarische albums opnam met Guru Guru. Klinkt allemaal veelbelovend, maar echt legendarisch zien we deze sessie niet meteen worden. Veel Japanse gitaarbands hebben de slechte gewoonte om te blijven hangen in voorspelbare genre oefeningen, binnen de lijnen van een onopvallende grijze middelmoot. Diza Star en co zwoegen ons iets te vaak op brave en voor het merendeel nogal vrijblijvend klinkende melodieën en standaard gitaarriffs die ons eerlijk gezegd grotendeels gestolen kunnen worden. Misschien een geschikte band voor een zatte avond in het plaatselijke jeugdhuis van het dorp, maar nuchter beluisterd klinkt dit tamelijk saai.