Iemand moet Daniel Wang ofte Mochipet, de oprichter van Daly City eens vertellen dat persfotos waarop je als purperen monster heen en weer staat te springen misschien geen goed idee zijn. Het plaatst je in de hoek waar er klappen vallen en waar je best niet al te lang blijft hangen. Het curriculum vitae van Mochipet leest anders wel als een sneltrein. De Amerikaanse Taiwanees leverde platen af voor labels Tigerbeat6, Schematic, Bpitchcontrol en ViolentTurd en grossiert met een geluid dat het midden houdt tussen leftfield hiphop en breakcore. Laat het net deze twee genres zijn die de dienst uitmaken op Baby Godzilla. De enige naam die onmiddellijk een belletje deed rinkelen, was Daedelus die met Crazy Dancing voor een zeldzaam hoogtepunt zorgt op deze bescheiden en vooral erg lang aanslepende verzamelaar. Ook Al Haca worstelt met hetzelfde probleem. De Amerikaan mag dan al wat succes oogsten – Gilles Peterson katapulteerde zijn Blaze N Cook tot single van het jaar – en in staat zijn om een beat vakkundig in elkaar te flansen. Door de band genomen klinkt zijn futuristische r&b te voorspelbaar en te gedateerd om een grote toekomst te hebben.