Gehurkt voor de TV, het scherm knippert even en vertelt ons dan dat het zich aan het laden is. Al snel horen we de eerste tonen van de soundtrack voor het ontluikende rollenspel vertaald naar bytes. We staren gehypnotisseerd als bevangen door de pixels en zwoegen de duimen naar de filistijnen. Ten einde gelopen, verlies of winst maakt en breekt niet meer dan die ene microseconde van geluk zelve terwijl de muziek blijft doorgalmen. Beide Canadezen weten dit en hebben hun visie gericht op het vastleggen van game muziek naar een improviserend niveau. 6955, alias Jason DeGroot, woont al geruime tijd in Tokyo is werd daar bevangen door de muzikale mogelijkheden van de gameboy. Op eigen gemaakte applicaties vormt hij de bouwstenen voor zijn krakerige stijl van spelcomputer composities, die niet klinken als de gebruikelijke 8bit electro maar zich opbouwen als improvisaties. Gebroken blikken beats wisselen de wacht met onderbrekende bliepjes van allerlei kleuren, genoeg om de epilepsie op te roepen. Kimonophonic (Justin Armstrong) gooit het over de bedeesdere boeg en denkt wellicht aan de fantasie spelletjes waarbij men makkelijk wegdroomt en geen enge hoekige monsters tegenkomt. Zalig toch die kinderlijke onschuld zoals het uit uw innerlijke vergetelheid getrokken wordt? Deze optie van heerlijk naieve overgave wordt beloond met mierzoete tikkel-tokkel electronica die we kunnen (her)kennen uit de rangen van Lackluster en Frog Pocket. Met zachte hand ontwaken we uit de zoete trance van de vierde dimensie naar het tastbare heden, de verse droombeelden immer najagend.