Dominick Martin wordt wel de stilste man in het drum ’n bass circuit genoemd. Onder de naam Calibre brengt hij sinds 2001 platen uit, maar doet dat zonder website. Al het nieuws wordt verspreid via de radio, magazines of bevriende dj’s. Martin is dus duidelijk een verlegen artiest. Toch heeft hij de stap genomen mee te werken aan een editie van FabricLive, de compilatie-albums van de bekende Engelse club Fabric, gemixt door succesvolle dj’s. Calibre’s geluid is leeg, diep en erg Brits. Jarenlang heeft hij zijn sound verfijnd, net zo lang tot hij met volle tevredenheid met zijn muziek naar buiten durfde te treden. Misschien daarom dat Calibre met FabricLive nu pas zijn eerste remix cd aandurft. In een interview op de site van Fabric geeft hij toe dat hij zelfs een beetje bezorgd is over de reacties. FabricLive 68 is zoals een goede drum ’n bass plaat hoort te zijn: veel verschillende stemmingen en sferen die naadloos in elkaar overgaan, met de constante drum- en baspartijen die de bekende thuishaven vormen. Die kunnen de zorgen van Calibre deels wegnemen, maar op sommige punten is de plaat wel wat eentonig. Echter: de ene drum ’n bass is de andere niet. Calibre is geen Black Sun Empire of Nosia, artiesten die opbouwen naar een climax. Calibre hoort bij de Britse dj’s die de rechte lijn in hun nummers volgen. Als een auto die over een kilometerslange weg rijdt, constant op dezelfde snelheid. De beat staat centraal, andere geluiden zijn bijzaak. Diepe bassen laten heel het lichaam trillen en dringen door tot de botten. Dat heeft Martin op FabricLive68 sterk naar voren gebracht. Hij laat horen waar de Britse drum ’n bass bekend om staat en voor bewierookt wordt. En daar mag Calibre heus wel een beetje voor juichen.