Een ordinaire rip-off. Dat lijkt ‘Exoskeleton’ op het eerste gehoor. Een beetje Daft Punk, wat Franse house, de nodige bass, baile funk en allerhande andere danceïnvloeden geven het album van de Vermin Twins al snel een ultrahip tintje. Maar het eerste gehoor bedriegt. Er is meer aan ‘Exoskeleton’ te beleven dan de echo van waar we eerder al zo uit onze dak van gingen. Door de razende opeenvolging van allerhande invloeden, stijlen en ritmes hebben Lotte Vanhamel en Micha Volders een album gemaakt dat je met gemak vijftig keer kan luisteren zonder enigszins verveeld te raken. En laat dat nu de lakmoesproef zijn die rip-off’s onderscheiden van sterk muzikaal materiaal. Ordinair kopieerwerk verveelt al na drie luisterbeurten. ‘Exoskeleton’ blijft op de een of andere manier fascineren. De lange adem geeft mondjesmaat de geheimen van een lekker album prijs.