Soms is de bijvangst leuker dan de plaat. Een ‘spime’, weet ik sinds kort, is een nieuwerwets woord voor een futuristisch object, waarvan alle essentiële informatie is opgeslagen in de cloud, en dat gedurende zijn leven gevolgd kan worden door ruimte en tijd. Klinkt als iets waarvan Google wil dat we er in veranderen. Een ‘exa’ is wat volgt op mega, giga, tera, peta. En de website (van) SPIME.IM toont een constante stroom gepixeleerde vliegtuigen, codes en synthetische landschappen die op je afkomen. Het signaleert allemaal een beetje ‘hyper’, en dat is ook hoe het meeste van ‘Exaland’ klinkt. Als een uithijgende Lorenzo Senni, als navolgers van Amnesia Scanner, of een minder obstinate EVOL. Gabriele Ottino en Davide Tomat, samen ook Niagara (met een plaat die ‘Hyperocean’ heet), spannen in SPIME.IM samen met mediakunstenaar Stefano Maccarelli, en een visionair ingenieur (hun woorden), Marco Casolati, uitvinder van de Remidi T8, een MIDI-handschoen waarmee je in en uit het niets geluiden tevoorschijn tovert. Een soort luchtgitaar voor de post-EDM-generatie. Waarschijnlijk ideaal voor zoals SPIME.IM klinkt: een constante stroom pointillistische beats, haperende rave-cut-ups en verhaspelde stemmen die op je afkomen. Zoals hun site, zeg maar –overigens behoort het top level domain ‘.im’ toe aan het Isle of Man. Een constitutionele democratie die geen onderdeel is van het VK (laat staan de EU), maar wel Brits kroonbezit is. Go figure. Misschien een uitweg voor de post-Brexit-regeneratie.