Elke gedachte een andere klank: dat lijkt een beetje de werkwijze van Amps For Christ weirdo Henry Barnes. Sla er een willekeurig Amps For Christ-album op na en vraag jezelf af in welke wereld Barnes leeft. Of beter gezegd: welke werelden want als je bent zoals Barnes dan is de realiteit bij lange na niet genoeg. Lo-fi elektronica, bizar gestemde banjos en gitaren, ronduit vreemde verhaaltjes over fire tongues en denied futures en volop natuurlijke aansluiting bij de hedendaagse noisescene door middel van stekeldrones en freefolk-lite . ‘Every Eleven Seconds’ maakt niet op de donderslag-bij-heldere-hemel manier indruk, maar wel vooral in de vorm van kleine verrassingen. Met Oosters getinte ragas bijvoorbeeld, zoals Proof Man. Of de pure noise van The Crossing, compleet met afgeknepen vocalen. Plus de belachelijk vrolijke verandafolk van Cock O The North en als klap op de losgeslagen vuurpijl een prachtig oldskool folkduet (Sweet Dove). De surreële schetsen van een geniaal gestoord kunstenaar. Bravo.