Eurosonic 2013: donderdagavond

Begin januari is het in de stad Groningen overal feest als Eurosonic losbarst. Uit alle (uit)hoeken van Europa komen, beginnende, muzikanten om op de vele uiteenlopende podia te spelen. Wat ooit begon als één avond duurt tegenwoordig drie dagen. Gonzo komt binnen op de tweede avond en ontdekt dat er dit jaar weer meer podia zijn dan de keren daarvoor.

Een van de opvallende nieuwe gelegenheden is het Groninger Museum. Wat is er mooier dan langs Nordic Art kunst te lopen naar de prachtige Coop Himmelblau zaal? Helaas waren de optredende acts minder interessant. Ook Minerva heeft iets kunstzinnig. Het is een prachtige witte ruimte met een ongewone indeling. Hier speelde de Franse band Lescop. In Frankrijk stonden dit najaar de muziekbladen, zoals Magic, vol met lovende woorden over dit trio. Nu was goed te horen waarom. Ze hebben een typisch Frans geluid wat teruggaat naar de jaren tachtig, naar bands als Orchestre Rouge en Marquis de Sade. Helaas slaat deze sound buiten Frankrijk niet aan en Lescop werd dan ook met een beleefd applaus afgeserveerd. Voor een ander Frans gezelschap was dat precies het tegenover gestelde. Het DJ collectief C2C had in de zomer van 2012 een grote hit met ‘Down The Road’  . Dus dat ze op Eurosonic stonden is een beetje vreemd. In ieder geval was de grote tent, Cathedral, geheel gevuld met een enthousiast meedansend publiek. Het leek wel Lowlands! De vier heren stonden achter een hoge tafel waarop vier speciale turntables stonden waaruit ze al hun geluid haalden. Het geheel had een wat old skool sfeer, maar dat is tegenwoordig weer cool. Zo deden ze veel scrach trucjes. Ze klonken af en toe als de Beastie Boys en speelden ze een lange versie van hun bovengenoeme zomerhit met bluessample. Welliswaar geen turntablisme zoals we het in STEIM graag zien maar toch een zeer geslaagd concert! Tijd voor iets totaal anders in de statige Stadsschouwburg: Efterklang. Ook dit Deense gezelschap is al redelijk bekend, maar nog niet bij het grote publiek. Zo speelden ze al eens een kunstzinnige set op het Holland Festival. Er stond een lange rij bij de entree maar gelukkig kunnen er veel mensen in de Stadsschouwburg. Dit ondanks het feit dat er bij Eurosonic altijd een andere setting is: het publiek staat namelijk op het, gigantische, podium en de artiesten spelen in de, intiem zaal. Een “upside down situation” noemde Casper Clausen de zanger van Efterklang het. Het concert begon met een vioolsolo waarna via ijzige zang van de zangeres een ingetogen song ontstond. De meeste van hun muziek is een soort kunstige dreampop vol  tempowisselingen en een constante elektronische onderlaag. Ze betoverden het publiek en omdat ze de laatste act waren mochten ze een toegift geven, wat het strakke gehanteerde Eurosonic schema normaal nooit toelaat. Op 13 oktober spelen ze trouwens in de Melkweg, Amsterdam.

In de voorafgaande jaren dook er in Simplon altijd wel een positieve verrassing op. Hier was altijd de meeste elektronische muziek geprogrameerd. Dit keer viel het hier wat tegen. Namen die op papier interessant leken vielen live door de mand. Zoals het brave en zoutloze Bastille. Dieptepunt was het Spaanse Hatem dat klonk als vervelende, gedateerde symfonische rock uit de jaren zeventig. Mooie momenten waren er dit keer te beleven in de zaal tegenover Simplon.  In het Platform Theater waren de twee afsluitende concerten zeer de moeite waard. Bij binnenkomst leek het alsof er een meisje achter de draaitafels stond maar uit het programmaboekje bleek dat Cashmere Cat wel degelijk een jongen is. Dit wonderkind uit Noorwegen stond als een gek te swingen achter zijn mengpaneeltje met zijn twee draaitafels en laptop. Hij toverde met de meest fantastische dubstep, hiphop en elektronische geluiden. Hij heeft al iets uitgebracht: ‘Mirror Maru EP’, maar met zijn skills zou hij niet misstaan bij het Warp label! Afsluiter in deze zaal was het Duitse Roosevelt. Dit duo uit Keulen leek aanvankelijk een soort Hot Chip clone (ook niet verkeerd trouwens) maar gaande weg in hun set kreeg hun sound iets eigens. Doordat ze alles live speelden, tussen de songs werd veel van instrument gewisseld, was het bovendien boeiend om te zien. Ze schijnen inmiddels al in het vizier te zijn gekomen van Joe Goddard (Hot Chip) dus hopelijk horen we nog meer van ze!

Het was inmiddels ruim twee uur en met de livemuziek was het afgelopen maar dankzij een aantal DJ’s ging Eurosonic nog door tot in de ochtend.