Het debuut van Amber Arcades –alias de Nederlandse Annelotte de Graaf– werd nationaal en internationaal enthousiast onthaald; er vielen zelfs namen als Stereolab.
Of dat met ‘European Heartbreak’ ook gaat gebeuren is echter maar de vraag. Bettie Serveert is misschien wel het beste referentiepunt, ook gezien De Graaffs stem sterk aan die van Carol van Dyk doet denken: poppy indierock (of precies andersom), maar dan gewoonweg minder spannend.
Op de stemmigere nummers, zoals de orkestrale behandeling van ‘Goodnight Europe’ –met een zwierige melancholie die vergelijkbaar is met ‘Captain of Maybe’ van, inderdaad, Bettie Serveert– of ‘Baby, Eternity’, steekt Amber Arcades pas echt het hoofd boven het indie-maaiveld uit.