‘Equation Of State’, het derde album van AC Berkheimer is wat we mogen noemen een hoogtepunt in het Nederlandse muzikale jaren. Acht puntige nummers die terug gaan op het beste uit de shoegaze, wave en indierock eind jaren 1980, begin jaren 1990, maar niet zonder dat het Rotterdamse kwartet daar een eigen draai aan geeft. ‘Equation Of State’ opent fel met ‘Beyond The Equation Of State’, een poppie noiserocktrack die speels raakt aan Sonic Youth om vervolgens dansend door te gaan in ‘Do You’ waar melodisch wordt gehint naar The Breeders en Pale Saints inclusief de kleine scheur-erupties. Twee nummers die meteen duidelijk maken dat we hier een kleine indie-parel in handen hebben. Niet omdat de heren en dames Berkheimer aan de indie-goden doen denken, maar juist omdat ze met hun sterke popsongs ons deze indiegoden even doen vergeten. Sterke gitaarpartijen, voorzien van klittenband worden een goed half uur op ons afgevuurd, doen ons hupsen in de woonkamer en later fluiten in de supermarkt. Daar waar veel huidige noiserock bands zich op trucjes lijken te baseren, maar de pophoek vergeten achter hun lagen aan lawaai, staat bij AC Berkheimer (inmiddels zelf ook al veteranen) het liedje centraal en is de aankleding en methode om die liedjes te laten bloeien. En ja, dan kunnen we roepen dat Lush, Slowdive, The Breeders, Sonic Youth en (de scherpere rand van) The Smiths allen hun weg vinden naar het geluid van AC Berkheimer. Maar nog harder moeten we roepen dat het Rotterdamse gezelschap daar vervolgens de eigen gave – goede nummers schrijven – met verve op los heeft gelaten.