Forest Swords’ ‘Dagger Paths’ dateert van 2010. Matthew Barnes heeft zijn tijd genomen voor ‘Engravings’. Het had zelfs weinig gescheeld of hij had Forest Swords opgeheven, wegens een hardnekkig gehoorprobleem. Dat het zo’n vaart niet heeft gelopen is goed nieuws, want ‘Engravings’ gaat verder en snijdt dieper dan ‘Dagger Paths’. Van de hele TriAngle stal heeft Forest Swords het meeste aarde tussen de tenen – die Forest staat daar blijkbaar niet voor niets. Waar pakweg Holy Other schoonheid distilleert uit glaciale tonen en kraakheldere digitale bas, trekt Barnes de kaart van percussie die klinkt alsof er beroep wordt gedaan op een gekoppensnelde schedelpan én een ritmisch aangetikt rijtje tanden. Zo is ‘Irby Tremor’ bijvoorbeeld Andes-dub, met dat rare fluitje, die Ennio Morricone-twang en die fuzzy voortdenderende baslijn. Ook aan ‘The Weight Of Gold’ zit een dubsmaakje, zij het dan dat de voor het genre kenmerkende hangmatvibe plaats moet ruimen voor een stevige smaak van paniek in de mond. Er is, met andere woorden, iets duchtig loos in ‘The Weight Of Gold’. Niet alle tracks zitten er helemaal op. ‘An Hour’ bijvoorbeeld is iets te vrijblijvend, met zijn voort dobberende toetsen en Barnes’ poging tot soulvolle vocalen. (Geen nood, zo gênant als Balam Acabs poging tot soul een paar jaar geleden in de Ancienne Belgique wordt het niet). Meteen daarna volgt ‘Anneka’s Battle’ – een samenwerking met de uit Brighton afkomstige zangeres Anneka – ook licht, maar vooral speels en een ideaal rustpunt voor het afsluitende trio. Te beginnen met ‘Gathering’, dat geheel is opgetrokken uit flink verwrongen vocale samples, een verloren gelopen pianoriedeltje daargelaten. Het is veruit de abstractste track, en flink vervreemdend, maar naar het einde toe zitten we toch weer lekker mee te knikken. Vervolgens ‘The Plumes’, met zijn breed uitwaaierende gitaarpartij en kletterende percussie: toptrack. Afsluiten doet Barnes met ‘Friend, You Will Never Learn’, waarin een buitenaards aandoend koor eerst bijzonder slechtgezind lijkt, maar stilaan naar de extase evolueert. Als Barnes erin slaagt zijn oren een beetje gezond te houden, gaan we nog mooie platen tegemoet.