Al jaren maakt Peter Adriaansz in zijn muziek gebruik van sinustonen. Die laat hij langzame bewegingen omhoog en omlaag maken in samenspel met akoestische instrumenten. De hoogten van die tonen zijn heel precies afgestemd op de voortgang van de muziek en de eigenschappen van de ruimte waar zijn stukken uitgevoerd worden. Een van de eerste cd’s van het Haagse Ensemble Klang, met daarop ook een stuk voor piano, was gewijd aan zijn muziek. Op ‘Enclosures’ is te horen hoezeer hij het combineren van elektronische en akoestische klanken verfijnd heeft. Twee stukken, ‘Phrase’ en ‘Fraction’, worden gespeeld door Klang; het driedelige ‘Attachments’ door hun pianiste Saskia Lankhoorn. Het afsluitende titelstuk wordt uitgevoerd door Trio Scordatura, dat zich onder leiding van Harry Partch-expert Bob Gilmore toelegde op afwijkende stemmingen en microtonale intervallen. Wat Adriaansz van deze musici vraagt, is een toegewijde precisie, en dat geven ze hem ook. Daardoor kan hij op deze cd een klankwereld scheppen van een buitengewone schoonheid. Het lijkt of hij probeert door te dringen in het diepste wezen van de natuur, alsof hij de snaartheorie invoelbaar wil maken. Het is algemeen bekend dat geluid uit trillingen bestaat, maar de vibraties die Adriaansz in zijn muziek opwekt klinken etherisch, onthecht. Ongeacht of hij schrijft voor geprepareerde piano, of voor Klang, dat hij tegenover meerdere sinustonen plaatst en laat spelen in twee bezettingen met een contrasterend geluid. Of in de parelmoeren glans van Trio Scordature, dat zich rillend van innige sensualiteit tegen de sinustonen aan vlijt. Het principe achter Adriaansz’ muziek mag beperkt lijken, de vergezichten die hij ermee gestalte geeft, nemen een veelvoud aan betoverende vormen en kleuren aan.