De Noord-Amerikaanse stad Minneapolis is de thuisstad van Prince maar ook van legendarische gitaarbands als Hüsker Dü en The Replacements. In 2004 werd Vampire Hands er opgericht. Dat viertal bracht vier platen uit. De gitarist ervan, Chris Rose acht nu de tijd rijp om met solowerk voor de dag te komen, naar eigen zeggen omdat hij nood had om constant muziek te kunnen maken. Net als bij zijn band sijpelt de experimentele, psychedelische sound door. We horen echos van een band als Pure X, die een van onze platen van vorig jaar maakten, of een minder lo-fi versie van Elephant Micah. Dit betekent in praktijk singer-songwriter stuff doorspekt met de nodige elektronische hulp uit een stel synths. Op de achtergrond loopt door heel de plaat een haast onheilspellende laag donkere beats. Daarover komt dan de emotionele stem van Chris Rose. Dat alles zorgt ervoor ervoor dat je al bij de eerste beluistering bij de les bent. Probeer maar eens Jackie Diamonds met die haast lethargische stem en onderkoelde beats. Het hoogtepunt van de plaat is Lion, met een haast noisy begin en een zeer mimalistische invulling. Hier is een muzikant aan het werk die lang geschaafd heeft aan de songs. Dit album van amper dertig minuten vormt een afgerond geheel. We duiken ondertussen ook maar eens verder in het oeuvre van Vampire Hands.