Zon dertig, vijfendertig jaar geleden behoorden ze tot de frontlinie van de popvoorhoede, synthesizergroepen als Tangarine Dream, Ash Ra Tempel en solist Klaus Schulze. Tegenwoordig behoren ze met de veelal slaapverwekkende soundtracks, die ze nog altijd met de regelmaat van de klok produceren, tot het establishment van de vastgeroeste elektronische popmuziek. En daarom is het nauwelijks te begrijpen dat er nog groepen zijn als Radio Massacre International die die tijden van weleer (en nu) nog eens willen laten herleven.
Emissaries luidt de titel van de dubbel-cd waarmee het Britse trio RMI indruk probeert te maken. Indruk? Het tegendeel is het geval. Wat een voorspelbaarheid, wat een saaie muziek, wat een troep? Dat hun platenmaatschappij Cuneiform de muziek van RMI aanbeveelt aan fans van het klassieke werk van onder meer bovengenoemde groepen, zegt genoeg.
Ik kan maar één raad geven: laat deze plaat links liggen en zet nog maar eens de eerste platen van Tangerine Dream en Klaus Schulze op de draaitafel. En hoor waarom die bands toen, zo tussen 1969 en 1975, wel goed waren en waarom ze tegenwoordig niet langer nog serieus genomen kunnen worden.