Toen Christopher Walton nog de helft van Endvra uitmaakte, was het moeilijk om naast zijn esoterische ambities te kijken, maar solo pakt hij de zaken iets subtieler aan. De spiritualiteit zit niet langer in knoken, kapmantels of rituele stemsamples. Tegenwoordig maakt Walton in zijn eentje dagenlange trektochten door onherbergzame gebieden, op zoek naar natuurkrachten, grotten en andere overwoekerde heiligdommen, die in de volksverhalen van het meest nabijgelegen dorp voortbestaan als Het Einde Van De Wereld. Natuurlijk neemt de man opnameapparatuur mee, en de totaalervaring bereikt ons in een mengsel van melodieuze drones waar we af en toe een tot ademtocht vervormde stem of woudgeluiden horen doorpriemen. We zouden dit weinig respectvol een natuurvriendelijke versie van Lustmord kunnen noemen, ware het niet dat de hoofdkleur toch Duisternis blijft. Deze cd werd trouwens te laat uitgebracht omdat sommige drukkers het artwork letterlijk te donker vonden om tot het gewenste resultaat te komen. Ook de Finse school van rituele dreuners als Halo Manasch kan als ijkpunt dienen. Omdat Tenhornedbeast voor drie tracks rustig een uur de tijd neemt, zijn niet alle stukken even dynamisch. We kunnen ons voorstellen dat de zenuwachtige naturen onder u enige moeite zullen hebben om één track van drieënveertig minuten uit te zitten. Maar misschien zijn net zij het wel die dit verblijf in Elfland het hardst nodig hebben?