De in München levende Carl Oesterhelt heeft in zijn leven al heel wat muzikale watertjes doorzwommen. In de vroege jaren 1980 drumde hij bij het new wavebandje (Neue Deutsche Welle genoemd in Duitsland) Freiwiliige Selbstkontrolle (later F.S.K.). Nadien werd hij keyboardspeler bij het meer discopop-gerichte Merricks. In de jaren 1990 speelde hij zowel live als op plaat mee met het elektronica -annex jazzdub-getinte Tied & Tickled Trio en bij het indietronica-project Ms>Soda en het veelzijdige The Notwist. Hoorspelen voor de radio en begeleidende muziek voor tentoonstellingen zorgden voor een stevig belegde boterham. De laatste jaren gooide hij het over alweer een andere boeg, door verschillende platen te maken met Hans-Joachim Irmler (Faust). Zoals het een duivel-doet-al past, maakt hij ook al jaren instrumentale synthesizermuziek die zweeft tussen traditionele kosmische muziek en neoklassiek. Daarvoor leent hij synthesizers van bevriende muzikanten. Instrumenten die al dan niet nog in goede staat verkeren, hij gebruikt er vijftien verschillende op dit album, die hij telkens aanwendt voor een andere muzikale insteek. Zo is opener ‘La Chapelle De Francis Lai’ een ode aan de gelijknamige componist. ‘Poro Secret Society’ is zowaar donkere funk, terwijl minimale techno domineert op ‘Makondo Pattern’. ‘TrinidadPattern’ refereert dan weet naar oeroude Afrikaanse veldopnames. Doorheen de plaat waart tevens de geest van synth-grootheden als Klaus Schulze, Tangerine Dream en Harmonia en verwijst hij regelmatig naar oude Europese orgelmuziek. Oesterhelt slaagt er zo in om elf heel diverse nummers samen te brengen, als een soort verzamelalbum dat er geen is, puur omdat de muziek heel herkenbaar toch een eenheid vormt. Een krachttoer en een aanrader voor liefhebbers van wat Bureau B pleegt uit te brengen.