Hoewel steeds stevig gehypet op het web, blijkt Demdike Stare toch zeker geen eendagsvlieg. We worden wel wat moe van de gelimiteerde formaten Elemental kwam eerst uit als vier 12inches die samen in een soort boekwerk passen, uiteraard met andere versies dan op de dubbelcd maar tegelijk hebben we weinig andere artiesten om ons tot te wenden voor de bijzondere mix van donkere ambient, dubtechno, gevonden geluiden en filmische ambiance. Het duo kiest deze keer voor een veel kaler geluid, met minder exotische elementen dan voorheen. De sfeer wordt langzaam opgebouwd, met een borrelend begin waar allerlei spookachtigs uit naar boven komt drijven. De galmende geluiden zijn aanvankelijk vooral industrieel van karakter, maar na een klein half uur doen dan ook meer etnische elementen hun intrede, zij het, zoals gezegd, in zeer beperkte mate. Dat is jammer, want het was juist de naadloze mix van al die verschillende onderdelen, via de sampler onthecht van hun oorspronkelijke context, die het vorige werk van Demdike Stare zo onweerstaanbaar maakte. Een van die elementen was de echo van Whittakers (dub)technoprojecten Pendle Coven en Suum Cuique, en ook die is hier maar mondjesmaat aanwezig. Het zou flauw zijn te suggereren dat de heren geen nieuwe juweeltjes om te samplen wisten te vinden in de kratten tweedehands vinyl waar ze zo graag in grasduinen; waarschijnlijk is deze benadering een natuurlijke ontwikkeling. Want de overkoepelende sfeer van Elemental is veel meer een eenheid dan op Triptych, al is het wel een kalere eenheid. De ambient/dronescapes zijn donker, en de ritmeloops die zo nu en dan tussen de troebelheid vandaan komen, klinken als vastgelopen machinerieën, alsof we in de machinekamer van de Hades ronddwalen. Wanneer vraagt iemand de heren een keer voor een soundtrack?