Het schijnt dat Morton Feldman nogal sceptisch was over de plannen van Lucia Mense om de muziek van verschillende blokfluiten in combinatie met live elektronica op het podium te brengen. Ze heeft doorgezet en in 2009 in haar woonplaats Keulen een concertreeks gegeven met werk van contemporaine componisten. Electronic Counterpoint bevat vijf composities van respectievelijk Marc Sabat, Manfred Stahnke, Sascha Lino Lemke, Ulrich Krieger en Georg Hajdu. Mense bediende zelf (verschillende) recorders en in een aantal gevallen hebben de componisten zelf daar real-time elektronica op losgelaten. De uitvoeringen zijn zodoende een confrontatie tussen de traditionele klanken van de recorders met opgenomen blokfluiten en de real-time invloed via computers. Het resultaat is een vrij consistent of beperkt klanklandschap. Bij Sabats compositie Erbsen worden de blokfluitklanken zodanig vermeerderd, dat de puntige melodielijnen gezamenlijk de suggestie van een (barok)dans creëren: een sarabande, een menuet of een courante bijvoorbeeld. ImpansionExpansion van Stahnke maakt gebruik van contrasten tussen harde en zachte passages en langer aanhoudende tonen, maar ook hier overheerst het geluid van de fluiten. Anders wordt het in Black Smoker van Krieger: een traag stuk van elkaar aanvullende en afwisselende lang aanhoudende donkere, bijna raspende fluittonen. De afsluiter Tsunami bestaat uit rollende, cirkelende (fluit)klanken, waarbij volgens mathematische processen de lijnen vermeerderd worden tot een dicht, golvend geluidslandschap. De cd is goed opgebouwd: van puntige naar aanhoudende tonen, van een kaler naar een steeds voller geluid, maar ook: van weinig meeslepende, academisch klinkende composities naar meer abstracte en intense stukken. De laatste twee composities zijn wat mij betreft de hoogtepunten van Electronic Counterpoint. Maar als geheel: de vervelende herinneringen aan de verplichte blokfluitlessen op de middelbare school kan Mense hiermee niet helemaal wegnemen. Feldmans scepsis was wellicht terecht.