De naam en het cdhoesje met bewerkingen van een schilderij van Hieronymus Bosch doen een duistere wereld vermoeden, en dat wordt volledige bevestigd. Maar net als de schilderijen van Bosch is het een kristalheldere en prachtige duisternis. De cd is een ode aan de Argentijnse dichteres Alejandra Pizarnik (1936-1972) van vijf muzikanten: Christof Kurzmann, Ken Vandermark, Eva Reiter, Clayton Thomas en Martin Brandlmayr. Met zn vijven brengen ze een aardige batterij aan elektronica en akoestische instrumenten in stelling, zoals een viola da gamba, vibrafoon, elektrische gitaar, contrabas, drums en diverse saxofoons en klarinetten. De muziek bestaat veel uit sterk repetitieve patronen, waar overheen bijvoorbeeld Vandermark (melodische en improviserende) lijnen legt. Reiter speelt op haar viola da gamba mooie, diep klinkende melodieën spelen, maar op andere momenten barst ze met haar instrument in een venijnig krassen uit, terwijl Bradlmayer de drums laat ratelen en draven, zoals in Ashes I. Naast de elektronica, altsax en gitaar, zorgt Kurzman ook voor de teksten, soms zingend, soms meer pratend. De teksten zijn afkomstig uit dichtbundels van Pizarnik (onder andere uit El Infierno Musical), van wie in het afsluitende Ashes II ook een stemsample is opgenomen. Dit bijzonder fraaie nummer maakt verder gebruik van een mooie elektronische loop en andere geluiden en de drone van de viola. Om dan halverwege opeens om te slaan in pure, swingende jazz. Para Janis Joplin kan ook wel als moderne jazz worden aangemerkt, terwijl Dianas Tree sterk op elektronica leunt en Cold In Hand Blues na een lang ingetogen deel opeens uitbarst met een heftig rockende elektrische gitaar. Lastig voor verkopers en kopers die houvast zoeken bij hokjes. Maar luisteraars die allereerst hechten aan spannende en avontuurlijke muziek hebben met El Infierno Musical een bijzonder mooie, volle, maar evenwichtige cd!