Een titel als deze roept meteen de associatie met ´Zeichnungen Des Patienten O.T.´ uit de vroege jaren van Einstürzende Neubauten op. Met wat goede wil liggen de beide platen ook in elkaars verlengde door de industriële sfeer, maar een groot verschil is dat Ogrob veel minder de nadruk legt op de percussie en meer op soundscape en textuur. Ogrob, oftewel de noisegitarist Sebastien Borgo is mede-oprichter van het experimentele gitaargezelschap Sun Plexus 2, maar ondertussen ook al ruim vijftien jaar solo actief met prepared guitar en elektronische (gitaargebaseerde) composities. Daarnaast is de Fransman een veelgevraagd lid van de (internationale) geluidskunst- en noisecircuits. Ein Geisteskranker Als Künstler is de neerslag van twaalf jaar arbeid en daarbij opvallend consistent. Metalige, snerpende drones worden afgewisseld met diepe, vibrerende drones; lange tracks worden gevolgd door korte geluidsuitbarstingen; gruizige elektronische geluiden wisselen af met knetterend overstuurde gitaren. Zoals in het stuk ‘1976 Onde P.’, met elektrisch gitaargeluid in trage repetitieve patronen, waarbij de voornaamste variatie zit in de elektronische vervormingen. ‘Le Temple Du Rock’ is – curieus – de opname van een bezoeker van de gelijknamige installatie: je hoort metalige galmende percussie in combinatie met zwaar ademen, dat soms aanzwelt en vervormt. Op de achtergrond klinkt een drone alsof het kerkorgel nog maar twee toetsen heeft. Als geheel klinkt ‘Ein Geisterkranker Als Künstler’ zwaar en zwart, geschikt voor beschadigde filmbeelden van desolate postindustriële landschappen. De beperkte uitgangspunten (gitaren – al dan niet geloopt, elektronica, motoren en elektrische apparaten) worden aan alle kanten onderzocht en dat maakt er een sterk geheel van. Een in weerwil van de wat puberaal anti-burgerlijke titel een uiterst geslaagde cd.