Een doordeweekse dinsdagavond in Kortrijk. Terrasjesweer ook, met eindelijk de door velen verwachte hogere temperaturen en veel zon. Ideaal om een avondje in het duister punkhol de Pit’s door te brengen voor twee bands die houden van duisternis.

Het Zwitserse duo Sum Of R mocht de spits afbijten. Ze waren al begonnen met hun oorverdovende trage en hypnotiserende set, hoorden we toen we nog een heel eind van de Pit’s waren verwijderd. Nog een beetje luider en ik kon gewoon thuis blijven en het raam open zetten, vertelde ons een kameraad die buiten stond te genieten (of iets in die trant) toen we bij de voordeur waren aanbeland. Het stond luid, eigenlijk een beetje te luid, alsof het duo voor een paar honderd man in een grote zaal stond te spelen. Edoch, de Pit’s is een huiskamer veranderd tot concertzaaltje met toog erin, iets wat deze Zwitsers in hun ritualistische trip over het hoofd zagen.

Drones, wat snufjes metal, opbouwend in laagjes met nog meer laagjes, klonk dit van buiten in de zon best wel aangenaam. We besloten namelijk onze oren te sparen voor Sannhet, in de hoop dat dit trio uit New York iets minder luid zou spelen. De pauze was voor degenen die binnen waren, het moment om naar buiten te lopen. Wij deden met een aantal anderen net het omgekeerde: in alle rust en stilte een pint halen.

Het gaat bijna beginnen, dachten we na een pint of twee, drie. Dus posteerden we ons tegen ons favoriete plekje tegen de achtermuur. Niets van. Prullen met de pedalen, technische problemen, de drummer die plots even verdween, of zo leek het toch. Na een eindeloos lijkende periode van geklooi en het trio zichtbaar stressend over tegenwerkende apparatuur begon Sannhet, op aandringen van de chef, uiteindelijk toch maar aan hun set. Het moet namelijk om 22h afgelopen zijn.

De frustratie droop van de gezichten, waardoor ze ongelooflijk fel uit de startblokken schoten. Projecties op de achtergrond, heftige ritmes die ergens tussen sludge en blackmetal zweefden, of als een shoegaze/psych versie van Aluk Todolo (zoals chef Sebastien Dessauvage het achteraf omschreef) ging het volume al snel crescendo. Dan maar in de pis- annex merch- annex kassaruimte  luisteren. We zien dan wel niets van de show, maar sparen wel onze oren en konden dan wel genieten van de muziek. Voor Sannhet, te zien aan de overvloedige merchandise die ze mee hadden, is de Pit’s wellicht de kleinste plek waar ze ooit speelden. Behalve de nukken van hun apparatuur trokken ze zich er niets van aan en speelden een best goede show. De stilte nadien deed iedereen deugd, waardoor niemand (en waarom ook) er aan dacht een plaat op te zetten. Dat kan dus ook.

Gezien: Sum Of R + Sannhet – Pit’s, Kortrijk – 17 april 2018
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer