Een nieuw album met Dirk Ivens en Marc Verhaeghen als The Klinik leek lange tijd zo onwaarschijnlijk dat we er eerlijk gezegd niet meer in geloofden. Hun laatste gemeenschappelijke wapenfeit in de studio,Time, dateert immers al van 1991. Muzikale meningsverschillen en botsende karakters leidden destijds tot een breuk; hardnekkige gezondheidsproblemen van Verhaeghen zorgden er vervolgens voor dat de plannen om opnieuw samen muziek te maken, ingegeven door enkele uitverkochte grote reünieconcerten in 2003, op de lange baan werden geschoven. Maar kijk, meer dan twee decennia later presenteren ze dan toch negen nieuwe nummers, waarvan twee instrumentale. Tweeëntwintig jaar is lang en in de muziekwereld zelfs een eeuwigheid. Sinds Time is er namelijk zo veel muzikaal water naar de zee gestroomd enerzijds; en zijn het aantal artiesten die het unieke geluid van The Klinik massaal hebben gekopieerd anderzijds niet meer op een hand te tellen. Komt dus de onvermijdelijke kwestie van het referentiekader op de proppen. Hou je Eat Your Heart Out tegen het licht van genrebepalende albums als Sabotage (1985), Plague (87) of Face To Face (88) of moet je The Klinik anno 2013 vergelijken met wat er op de frontlinie van industrial, electro en EBM sindsdien allemaal gepasseerd is ? Wat mogen we bijgevolg (niet meer) verwachten en wat is er veranderd ? Weg zijn jammer genoeg de typische grimmige en onheilspellende sfeer en de klaroen van Verhaeghen, toch twee karakteristieke kenmerken waarmee The Klinik zich destijds (en nog altijd) wist te onderscheiden. De stem van Ivens zit bovendien nauwelijks bewerkt in de mix en neigt bij momenten meer naar het natuurlijke timbre waarvan hij zich bedient bij Absolute Body Control. Compositorisch is ook niet alles even overtuigend zeker niet in vergelijking met ouder werk. Eat Your Heart Out bevat geen materiaal dat kan wedijveren met pakweg Sick In Your Mind of Moving Hands. Toch blijkt het heilige vuur niet helemaal te zijn verdwenen. Opener Nothing You Can Do, We Are One en vooral Stay ademen de koude angstsfeer uit van weleer, niet in het minst door de aanwezigheid van de vertrouwde, minimalistische, in delay gedrenkte sequences. Leg die nummers naast het materiaal van hedendaagse populaire bands als VNV Nation en we realiseren ons in een flits dat The Klinik een degelijk album heeft afgeleverd. Eat Your Heart Out vraagt tijd, een open geest en een eerlijk referentiekader. De initiële ontgoocheling verdwijnt na verloop van tijd en is waarschijnlijk te wijten aan de (te) hoge verwachtingen die eraan voorafgingen.