Slechts heel sporadisch bereiken ons interessante geluiden uit de Italiaanse underground. Geen enkel Europees land is wat rock-n-roll betreft ogenschijnlijk zo verwijderd van de rest van het oude continent dan Italië. Gelukkig zijn er nog bands zoals Ufomammut die zo nu en dan een jonge band op sleeptouw nemen zoals het uitstekende instrumentale vijftal Lento, zijnde drie gitaren, bas en drums. Als appetizer voor dit debuut brachten ze eerder dit jaar een gesmaakte samenwerking uit met mecenas Ufomammut, Supernaturals Record One. Ditmaal doen ze het helemaal alleen. Het resultaat is een ijzersterk en uitermate groovend geheel van moddervette en behoorlijk heavy gitaarriffs (waardoor ze meer aanleunen bij het vroegere werk van Neurosis en ISIS en niet hun beider recentere output), atmosferische postrock, indringende soundscapes, stoner en psychedelica. Net als die andere belangrijke referenties, Mogwai en Godspeed You! Black Emperor, slagen ze er in het ganse album te boeien zonder de hulp van een vocale houvast. Na respectievelijk Zu en Ufommamut is Lento de derde band die ons met de neus op de feiten drukt. Namelijk dat we dringend onze mening over Italië moeten herbekijken.