Herinnert u zich Royal Trux nog, de koningen van de heroïnerock? Jennifer Herrema en Neil Hagerty hebben in hun ondertussen bijna twintigjarige carrieres méér heroine gebruikt dan Afghanistan in een vruchtbare maand kan aanleveren. Dat laat zijn sporen na, natuurlijk. Het laatste wat we van Herrema hoorden was een schabouwelijk slechte bandana-hardrockplaat onder de naam RTX. Hagerty is niet minder beschadigd uit de strijd gekomen, maar hij is – getuige zijn recente output, althans – tenminste prettig gestoord. Zijn voornemen was om als The Howling Hex platen uit te brengen die geen ene fuck te maken hebben met wat ie voordien gedaan heeft. Al zes platen lang lukt hem dat behoorlijk. Voor ‘Earth Junk’ was het basisidee: ‘géén drums’. Het is even slikken als in opener ‘Big Chief Big Wheel’ blijkt dat alle ritme wordt voorzien door iets wat wij niet anders kunnen omschrijven dan als een kermisorgel. Naarmate de plaat vordert, schakelt het orgel – bespeeld door Sweney Tidball – over naar psychedelischer dimensies en worden er verwoede duels tussen gitaar en orgel uitgevochten. Als Hagerty ook nog eens aan het zingen slaat, klinkt ie als een manische John Frusciante met een bijzonder uniek gevoel voor humor. Alleen die paar keer dat Eleanor Whitmore de microfoon overneemt van Hagerty, wordt ons even rust gegund. Géén plaat die we nog heel vaak gaan opleggen, dus, maar wij kijken alleszins reikhalzend uit naar Hagerty’s volgende stunt.