De begeleidende tekst van Wade Matthews bij Early Summer is zeer prettig: hij legt uit hoe hij de geluidscollages heeft gemaakt, en welke interesse hem heeft geleid bij de collages. De tien tracks zijn geïmproviseerd tot stand gekomen met twee laptops, die Matthews tegelijkertijd bespeelt: een met veldopnames en elektronische geluiden, de ander voor het mixen (en soms enigszins bewerken) van de geluiden. De output wordt rechtstreeks naar twee speakers gestuurd, met daarvoor twee microfoons. In die zin is Early Summer een live-album, met een minimale nabewerking. Matthews is vooral gefascineerd door het verschil tussen de ruimtelijke beleving van geluid zoals in de natuur, maar ook in een concertzaal mogelijk is en het droge, nauwelijks ruimtelijke geluid in een gesloten omgeving zoals die veel in de stad voorkomt. Wie via een apparaat naar een concert luistert in een gesloten omgeving als een bus, mengt de geluiden en de beide vormen van (non-)akoestiek. Die tegenstelling onderzoekt Matthews in de collages. Daar is hij niet uniek in, maar het resulteert bij hem in elk geval in mooie, sfeervolle stukken. In de tweede track bijvoorbeeld vormen herhalende digitaal gecreëerde geluiden een droge tegenhanger voor opnamen van krakend hout, golven, stemmen, fluiten. Daarbij komen dan ook geluiden die weliswaar natuurlijk zijn, maar ontdaan van akoestiek, zoals vogelkrijsen. Se habla… speelt extreem met dit contrast door elektronische ritmische loopjes tegenover abrupte fragmenten van stemmen, galmende klappen en sirenes in een verte te plaatsen. Andere keren zoekt Matthews het in stiltes. Veel van de gecreëerde en gebruikte geluiden zijn niet verrassend of ongehoord, maar Early Summer biedt een rijk palet aan combinaties en sferen. Enige kritiekpunt is dat door de korte tijdsduur de stukken en de individuele geluiden niet altijd volledig worden uitgediept.