Pierre Favre (1937, Zwitserland) wordt in de geschiedenis van de Europese jazz als een drummer van betekenis gezien. De beroepsmuzikant hielp Paiste niet alleen met de ontwikkeling van cimbalen, maar was ook degene die drums een zelfstandig leven gaf, dus als niet ondergeschikt ritme-instrument binnen een groep andere muziekinstrumenten. De slagwerker wordt zo een dichter, een schilder van geluidslandschappen, een verhalenverteller. En dat kan dan op zowel een eenvoudig kitje als met een opstelling waarbij Pink Floyds arsenaal verbleekt. Het Intakt label bundelde drie toonaangevende albums – ‘Drum Conversation’ (1970), ‘Abanaba’ (’72) en ‘Mountain Wind’ (’78) tot een mooi uitgevoerd drieluik met de titel ‘Drums And Dreams’, waarbij opvalt hoe tijdloos deze spirituele percussie klinkt. Vergeet muziekstijlen die indertijd populair waren zoals rock of jazz, hier gaat het echt om de essentie van een klap, crash of zwiep. Alles puur natuur en zonder opsmuk, van haast onhoorbaar schuiven tot keiharde roffels, van vrolijke belletjes tot knetterend onweer. Zo kan je je weer voorstellen dat een drum ooit het eerste instrument van de mens was, met magische krachten. Fijn te horen dat daar in de jaren 1970 ook zon status aan verbonden werd.