DreamsOf What Life Could Have Been

De ondertitel van deze donkere compilatie luidt ‘The Ultimate Sludge Compilation’, een titel die wellicht een beetje te hoog gegrepen is gezien het hier gebodene. Een betere titel ware geweest: een mogelijke sludgetoekomst, want behalve cultband Grief staan hier geen echt bekende bands tussen. De drie Amerikaanse bands, Soulpreacher, Grief en Fistula, krijgen elk twee nummers toebedeeld, de overige deelnemers, drie Engelse en een Gentse band, moeten het met één track stellen. Thee Plague Of Gentlemen, residerend in Gent, profiteert van de mindere geluidskwaliteit van de twee Grief-tracks om overweldigend uit de hoek te komen en ze zijn ook de enigen die tempowisselingen gebruiken in hun ultraheavy en tegelijk sleazy sound. Waar de Amerikaanse bands nog behoorlijk melodieus uit de hoek komen, dompelt Thee Plague ons namelijk onder in een weldoende modderpoel van blubberende traagheid. Van de Engelse bands is het vooral Moss die een positieve indruk nalaat. Waar de zang bij Negative Reaction nogal tegenvalt en hun fluitjesintermezzo zwaar irriteert en Ramesses evenmin echt overtuigend uit de hoek komt (te rommelig vooral), valt bij Moss alles precies op de goede plek. Twaalf minuten basgestuurde loodzware sludge zoals het hoort, met een grafstem uit een wel zeer ver verleden. Zwakke momenten kent deze compilatie, met alleen eerder onuitgegeven tracks, niet, maar de hoogtepunten zijn op twee vingers te tellen.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!