Bassist, gitarist, percussionist, zanger en keyboardspeler. De looks van een ingenieur bij de spoorwegen. Acht gastmuzikanten waaronder Nils-Petter Molvaer (trompet) en Dhafer Youssef (ud). Elk nummer een andere stijl: dub (‘Dub Team’), new-age ambient (‘Sky Screen’), door Saint-Germain geïnspireerde jazzhouse (‘Alles Ist Moglich’), etc. Wat probeert Michel Benita op ‘Drastic’ te bewijzen? Dat hij van vele markten thuis is? Louter technisch gezien moeten we hem in voornoemd geval gelijk geven; helaas houdt het daar ook onmiddellijk bij op. De carrière van de Franse bassist begon nochtans voorspoedig – hij heeft nog als begeleider van Martial Solal, Bobo Stenson en Joshua Redman gespeeld, om maar enkele illustere jazzfiguren op te noemen – doch in het midden van de jaren 1990 leerde hij flutgitarist Nguyên Lê kennen, niet meteen een voorbeeld van goede smaak. Het hier gepresenteerde allegaartje van stijlen stuikt in elkaar omdat de songs nergens beklijven en op een pijnlijke manier overtuigingskracht missen. Zoals ‘Drastic’ nu in de winkelrekken ligt, vormt de plaat eerder een overzicht van vingeroefeningen in moderne elektronische trends. Met het overaanbod aan degelijke kwaliteitsproducties, kan het niet anders of ‘Drastic’ eindigt onverbiddelijk onderaan de ladder.