‘Dormarion’ is de derde plaat van Michael Benjamin Lerner onder het pseudoniem Telekinesis. Lerner speelt in de ‘Portlandia’ band, die de soundtrack verzorgt van de gelijknamige succesreeks die de draak steekt met een stel hipsters-op-leeftijd. Helaas is Lerner met zijn powerpop zélf ook een beetje blijven steken in de jaren 1990.
Jim Eno van Spoon verzorgde de productie van ‘Dormarion’ en dat valt eraan te horen: de powerpop zit in het perfect passende klankjasje. Bij onze eerste luisterbeurt schrokken we ons dan ook een ongeluk toen op ‘Power Lines’, na een zachte, bijna lofi intro plots de powerchords en stadiondrums bovengehaald werden.
Wat volgt is een collectie ouderwets enthousiaste popliedjes, zoals het knallende ‘You Take It Slowly’, ‘Wires’, met zijn bij The Cure geleende bas- en synthlijntjes, ‘Ghosts And Creatures’ met zijn simplistisch-romantisch synths; en ‘Lean On Me’, dat naar het simpelste werk van Jeff Tweedy knipoogt. Allemaal goeie, ambachtelijke liedjes, maar ook een beetje braaf, saai en zelfs lichtjes vervelend. Gitaarliefhebbers met heimwee naar de powerpop van de jaren 1990 (denk Teenage Fanclub, Weezer, Fountains Of Wayne, …) zullen zich hier geen buil aan vallen, maar als het voor u anno 2013 iets meer (of iets anders) mag zijn, hoeft u zich niet aangesproken te voelen. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat dit soort powerpop stilaan de twaalf matenblues van het nieuwe decennium is geworden.