Door

De ‘Headphone Sessions’ uit alweer 2007 was een meer dan prettige kennismaking met het improvisatie trio uit Utrecht en omstreken. Een beloftevolle bijeenkomst van experiment, opgenomen op een geknutselde cd-r, zomaar verkrijgbaar in ruil voor een mailtje. Vijf sessies zouden volgen, allen uitgebracht in de luwte van het eigen beheer bestaan. Met drones, analoge en digitale elektronica, akoestische instrumenten en keukengerei creëert Puin + Hoop zijn eigen dromen. Dromen klein in oplage, maar groot in geluid. Het trio beschikt over een zeldzame vorm van magie en golft met gemak van verstilde elektro-akoestiek naar gloeiende synthscapes door naar elektrische noise. En andersom. Alsof de heren al decennia op elkaar ingespeeld zijn. De improvisaties lijden zelden tot richtingverlies of onsamenhangendheid. Dat is knap gezien de werkmethodiek. Dat moeten de heren van Narrowminded ook hebben opgemerkt en hebben de :zoviet*france: uit de polder met open armen verwelkomd. ‘De Objectieve Lach’ is een live-registratie van Puin + Hoop, Herman Wilken en Coen Polack (mede-oprichter Narrowminded) ter gelegenheid van de opening van expositie The Object Lag. Polack en Wilken hebben ervaring met Indiaanse field recordings op onder andere ‘The Language Of Mountains is Rain’ (2009) en dat is te horen. Natuur, mens en elementen versmelten zich met de gedreven elektriciteit van de Utrechters. De psychedelica zonder rust heeft de overhand, soms teveel, maar neemt niet weg dat ‘De Objectieve Lach’ een excentriek avontuur is waar we graag in verdwalen. De stemming is gezet en mag het nieuwe wapenfeit van Puin + Hoop de euforie compleet maken. ‘Door’ zet sterk aan met huilende gitaardrones op ‘Het Wondere Toeval’ en ‘Bomendocumentaire’. De noise maakt plaats voor ruis, een kapotte transistorradio en een langzame trek naar de diepte maken ‘Huidig Tijdsgewricht’ vreemd. Het geluid is bij vlagen moeilijk te plaatsen en versterkt het gevoel van surrealisme. En dat horen we maar al te graag. Het hoorspel blijft voortduren op ‘Complotkanaal’ om tot eruptie te komen op ‘Ceci N’Est Pas Une Puin + Hoop’. De details blijven verhalen maken, keer op keer, en geeft elke luisterbeurt weer een ander plot. Puin + Hoop levert opnieuw een fantastische plaat waar het geluid niet alleen overtuigt en op zich zelf staat, maar vooral prikkelt en de fantasie laat spreken. Een plaat om te koesteren. De Nederlandse belofte van dit moment? Puin geeft hoop. Zie daar het antwoord.

tekst:
Martijn Venekatte
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!