Het Turijnse duo Niagara, aangevuld met een resem gasten, heeft een opvolger klaar voor het debuut ‘Otto’ uit 2013. Dat ging een beetje ten onder aan een overdaad aan ideeën. Zonde eigenlijk, want David Tomat (ook actief in Tomat, N.A.M.B. en Gemini Excerpt) en Gabriele Ottino (ook actief in N.A.M.B., Gemini Excerpt en Milena Lovesick) zijn getalenteerde zangers en producers die in staat moeten zijn om meer gefocust te zijn op meer afgelijnde en iets soberder nummers. Net als op ‘Otto’ zwalpt Niagara doorheen een waaier aan stijlen. Folk, psychedelica, dancepop, experimentele pop, triphop, wat glitch en spacerock: het kan allemaal, liefst met elkaar verweven en vermengd. Het eerste stel nummers ligt een beetje in het verlengde van het debuut, waarin de overdaad welig tiert. Pas in de tweede helft wordt er echt gefocust om de nummers duidelijker en coherenter te maken, en dat loont. ‘Currybox’ en ‘Popeye’ bijvoorbeeld. Het eerste is een uitstekend dancepopliedje, het tweede een dromerig sfeerstuk dat een beetje richting ambient zit. De waaier aan stijlen die wordt gespeeld heeft niet alleen met de veelzijdigheid van de twee Turijnen te maken, maar ook met het concept dat ook nu weer achter het geheel steekt. De vooruitgang van de technologie enerzijds en de schade voor de natuur van die vooruitgang anderzijds, en de drang om die ontwikkeling natuurvriendelijker te maken, is de achterliggende boodschap. Gelukkig blijft de plaat ook zonder die weetjes overeind en klinkt ze niet alleen meer volwassen en uitgebalanceerd dan de voorganger; de songs zijn elk op zich ook een stuk beter.