Ze weten hoe het werkt. De linkerknop zes graden naar links, de rechterknop gaat in het oord. Ze hebben niets van Camus gelezen en herexamens zijn een vast onderdeel van hun zomervakantie. Toch weten ze hoe het werkt. Ze kennen de handleiding van elke nieuw type laptop uit het blote hoofd. Nog voor hij in de winkel ligt. Kenners, ze zijn het altijd geweest. Hoe noemt de synthesizer waarmee The Human League Being Boiled in elkaar stak? Detergent van The Smoke Cella staat op Mind The Gap 48 en sindsdien is het zijn eigen kleine hit. Te koesteren. Die nacht was het niet stil in Nijmegen. Met Donkey Basketball Ep brouwt het collectief een vervolg aan hun debuutverzamelaar No One. Je hoort een zachte koerswijziging. Vocalen sluipen in hun breakbeatelectrowereld binnen en ze groeien verder, de afslag links, voorbij de rode lichten, richting song. Experimenteerdrift heet zoiets. Het is nog steeds een degelijke melting pot van dansvloermateriaal, gemaakt door kerels die teveel elektronicaplaten in huis hebben en die eigenlijk liever diep in een hart in een hiphopgroep willen spelen. Jeugdtraumas zijn uitstekende referenties. Speel morgen alleen maar reggae op je soundsystem en het zal voor het eerst echt zomer zijn. Attitude. The Smoke Cella blaft zijn vocalen en Apzolut is vintage breakbeat zoals ze tot voor kort enkel in de Britse hoofdstad werd gemaakt. We zijn 2004 en ook in Thailand danst iedereen op breakbeat. Het is dansbaar en loepzuiver. Wie stil blijft staan heeft er niets van begrepen en, belangrijker, heeft het spel verloren. Het is de eerste ep in een serie van vijf en ze zijn klaar voor de toekomst. Treasher In Da House weerklinkt door een open venster. Het wordt nooit meer stil in Nijmegen.