Andrea Parker schijnt behoorlijk wild te zijn van Bitstream, het vehikel van de broers Steve en Dave Conner. Wie zijn wij bijgevolg om deze madame tegen te spreken? Toch is dit pas hun eerste album, voordien hadden ze enkel een stuk of wat eps en 12 inches uitgebracht. Domestic Economy 7 is grotendeels samengesteld uit electro, Detroit techno en old-school hiphop met een uitgesproken turntablismfeel. De meest frappante illustratie hiervan is Orange Room waarbij Steve Conner zijn draaitafelskills vet in de verf zet. Propageren dat het tweetal de nieuwe Drexciya is, is echter te veel van het goede. Domestic Economy 7 is gewoon een deftige plaat en niet het meesterwerk dat sommigen er van maken. Zelfs mevrouw Parker heeft het niet altijd bij het rechte eind.
The Gasman (Chris Reeves uit het Engelse Portsmouth) wist in 2003 positief op te vallen met Remedial waarop hij een hybride mix van technologie en klassieke muziek etaleerde. Op de dubbelcd The Grand Electric Palace Of Variety trekt Reeves die lijn niet alleen radicaal door; hij is er in geslaagd om zichzelf over de ganse lijn te overtreffen. De eerste helft van de 34 nummers is een rit door een vervallen spookhuis: unheimlich, bevreemdend, onvoorspelbaar, angstaanjagend. Waar Reeves jongleert met klassiek in het algemeen en koren in het bijzonder baden de nummers in dezelfde geniale sfeer als Moist Moss uit Weathered Well van Locust destijds. De tweede cd helt grotendeels over naar electro en breakbeats, maar hier weet Reeves niet het verschil te maken. Daarvoor is het allemaal wat te voorspelbaar, te banaal ook. Had hij gekozen voor eenduidigheid en het album beperkt tot één schijfje vol neoklassieke soundtrackcomposities, dan was The Grand Electric Palace Of Variety een klassieker geweest. Het is precies de in de titel geponeerde variatie die hem de das omdoet. Volgende keer duidelijke keuzes maken en de schaar hanteren.
HP.Stonji is de optelsom van Hans Platzgumer (zie ook Gonzo 65) en E Stonji. Mélaina Cholé is hun tweede release en bevat tien nieuwe nummers, vier oude en een cd-r-gedeelte met videos, bonustracks en andere leuke extras. Platzgumer verdiende in het verleden zijn sporen op onder meer Disko B, Thrill Jockey, Cheap en Domino; en werkte samen met Patrick Pulsinger, DJ Hell en Richard Dorfmeister om er maar enkele te noemen. Het Zwitserse Spezial Matérial bood het duo een tweede forum en met succes. Wijlen John Peel katapulteerde Errorbeauty uit hun eerste ep tot één van de favorieten voor zijn late show op Radio 1. Het nieuwe album bevat meer fraais zoals Jedi dat kronkelt rond dramatische soundscapes of 247 dat opgebouwd is rond een spoken word-verhaal en daardoor een uitermate melancholisch karakter heeft. Ook wie wil dansen, wordt op zijn/haar wenken bediend. Metic is electro die zowel benen als oren masseert. Uitgekiende breakbeats en geluidsexperimenten maken het geheel compleet. En dat geheel is een uitmuntende release.
Noise Of The New is de zoveelste klassieke IDM-release op het Engelse huis van vertrouwen Neo Ouija. Uniek is dat Justin de Nobrega (Seven Ark) uit het weinig voor de hand liggende Zuid-Afrika komt. De wijdheid van het landschap rond Kaapstad en het daaruit volgende isolement heeft haar stempel gedrukt op het totaalgeluid en hierdoor weet Seven Ark zich te verheffen boven de grijze middelmatigheid. Te proberen dus voor wie geen genoegen neemt met vroege Autechre en Arovane alleen.