Positiekleding en avantdisco. Babyspullen en no wave. Beiden zijn onlosmakelijk verbonden. Boude boutade, voorwaar. Maar toch: Ze-baas Michael Zhilka was erfgenaam van het Mothercare-imperium, dat voor de broodnodige fondsen zorgde. Wan Zhilka hield van risicos. En van zijn eega, die hij meteen een platencontract onder de bevallige neus duwde. Cristina Miller was muzikaal een groentje maar werkte als theaterrecensente voor de progressieve Village Voice. Dat valt te horen aan het gemak waarmee ze in de huid van haar personages kruipt: nu eens wellustige huisvrouw of hooghartige diva maar even graag onschuldig schoolmeisje. Want Cristina acteert meer dan ze zingt. Exuberante discopop met de tong stevig in de wang siert het debuut (1980), veeleer een verzameling singles. August Darnell alias Kid Creole achter de knoppen speelt met bigband-arrangementen en Creoolse ritmes. Cristina vergrijpt zich met plezier aan The Beatles of het Franse tieneridool Michel Polnareff. Haar lichtjes onrustwekkende bewerking van ‘Is That All There Is’, bekend van chanteuse Peggy Lee, wordt evenwel geboycot door een batterij advocaten. De opvolger is een beduidend lastigere bevalling. Bijna drie zomers in de studio met Don Was leveren een klein meesterwerkje op, de perfecte mix van Blondie en Lydia (Lunch), en met een passend gestileerde hoes van Jean-Paul Goude, bekend van zijn werk met Grace Jones. Er is broeierige pop die zo op Queen Of Siam had gekund, maar ook new wave funk, de poppy elektro van Whats A Girl To Do of de zoete reggae op The Lie Of Love. Gebleven zijn de opvallende covers: er is een lichtvoetig tsjirpende Prince maar ook Van Morrison en, niet onverwacht voor een linkse dramaturge in spe, Brecht-Weill. En op Dont Mutilate My Mink wordt met veel branie een Sex Pistols-riff gerecycleerd. Zoals verwacht was de wereld niet klaar voor de intelligente kitsch Cristina. Pop en ironie zijn zelden goede maatjes. Gebrek aan succes en de steeds op de loer liggende verwijten van nepotisme betekenden het einde van Millers muziekparcours. Niettemin te prefereren boven alles waar trends-icoon Esther Ciccone ooit haar tanden heeft ingezet.