Een veel toepasselijkere naam had Repetitor zichzelf niet aan kunnen meten. Het Servische trio houdt van herhaling, in de hoekige riffs waar de nummers uit zijn opgebouwd, in de teksten die vaak herhalingen zijn van een kleine selectie woorden. Als vlaggenschip van een nieuwe lichting Servische bands die op zijn gekomen na de val van Miloević, duikt het drietal terug in de rauwe kant van de vroege jaren 1990. Noiserock met een hang naar Shellac, rauw en direct met een puurheid die doet denken aan de garagerock. Met een geluid dat vooral doet denken aan het Italiaanse Marlene Kuntz en het Nederlandse Feverdream gecombineerd met een ruigere randje rolt het drietal in negen nummers op het tweede album Dobrodoli Na Okean (welkom in de oceaan) een grote garagenoiserockgolf over de luisteraar heen. Scherp, snerpend en energiek is de band groot in Belgrado en ommelanden, heeft de groep al meermaals op EXIT gespeeld. Maar ook buiten de grenzen van de voormalige Joegoslavische republiek heeft het drietal recht van spreken, met deze sterke en felle noiserock en punk attitude. In Nederland is het gezelschap al opgepikt door de scene rond Lepel (Wolvon) en Subroutine Records, toerde het trio begin december 2012 al kort door het land. Hopen dat dit snel een vervolg krijgt, daar Dobrodoli Na Okean stiekem een van de betere noisepunk platen van 2012 uit Europa was.