Johannes Enders is bij liefhebbers van de Zuid-Duitse Weilheim Scene wellicht bekend door zijn jazzy saxofoonbijdragen aan Shrink en Neon Golden van The Notwist en zijn eigen onvolprezen Tied & Tickled Trio. Maar Enders is een zeer gedegen opgeleide jazzmuzikant die leerde bij en speelde met grootheden als Donald Byrd, Branford Marsalis, Roy Hargrove, Billy Hart, Jaki Byard en Lester Bowie. Hij is ook een zeer flexibele en experimenteergrage jazzmuzikant, zodat hij zich hier met percussionist Oesterhelt ook lid van het T&TT en een ensemble van strijkers, percussionisten en een bassist weer van een andere kant kan laten horen. De titel van de cd suggereert een serieuze confrontatie met modern klassiek, maar dat mag als een knipoog worden opgevat. De modern gecomponeerde muziek die de strijkers spelen wordt moeiteloos gecombineerd met een soort zwoele lounge-jazz en oriëntaals geïnspireerde percussie (op onder andere djembe en kalimba). Een met enige lucht geblazen verleidelijke saxpartij wordt gedragen door een ritme voor stuwende Afro-jazz, een rumba gaat perfect samen met de modern klassieke strijkersarrangementen. Bij alle afwisseling in stijlen behoudt de hele plaat (zes tracks, een kleine 37 minuten in totaal) een consistente, lome sfeer. Verrassend, heerlijk!